Marius van Bouwdijk Bastiaansestraat 60 / Ingang WG-plein
Op het WG-terrein sinds 2013
Ruim veertig jaar geleden: voor mij zit een groepje eerstejaars academici. Voor me ligt een blaadje met hun voornamen. Even raden wie wie is. Het blijkt verbluffend makkelijk. Bij één iemand kan er zelfs geen enkele twijfel zijn. Regi? Dat is zij.
Kort geleden: ik zie een vrouw op de drempel van haar werkplaats. Het is Regi Romeny. In al die jaren heeft ze heel wat beleefd, maar daarvan is niet één gram aan haar blijven hangen. Ze ziet er topfit uit.
Maar, eh, hoe kom je van een universitaire studie Frans tot meubelrestauratie? Dat gaat zo: je gooit na twee jaar je Franse boeken in een hoek en belandt via via op een ambachtsschool in de Jordaan. Daar kom je zowel de materie als de testosteronpieken van je mannelijke medeleerlingen te boven en daarna vestig je je als meubelmaker.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Wat volgt is een burn-out door hout.
Iets heel anders dan maar en ze spreekt een loopbaancoach die haar vraagt wat ze wil.
Ze zegt: 'Als het maar niet iets is met hout'.
De uitkomst van hun gesprek is duidelijk: iets met hout. Het wordt restauratie. Er bestaat in die tijd in ons land alleen nog geen opleiding voor. Ze gaat ergens in de leer en volgt cursussen, onder andere in Engeland. En ze droomt: 'Als ik hier eens zelfstandig van zou kunnen leven... dan ben ik gelukkig'.
In 1996 vestigt ze zich als zelfstandig restaurator. Maar ervan bestaan is nog niet zo simpel. Hoe durf je te vragen wat je zou moeten vragen en hoe schat je goed in hoe lang je over iets gaat doen? Inmiddels heeft ze het onder de knie. Haar klanten zijn vooral particulieren in Oud-West, maar ook instellingen.
De telefoon gaat. Het is het Openluchtmuseum in Arnhem. Er wordt geklopt. Het is de kat van het WG-Café, een vaste bezoeker.
We kijken in de werkplaats om ons heen. Alles ademt orde en precisie, van het soort dat je vlak voor de komst van bezoek niet gaat lukken. Regi hoorde bij toeval dat de ruimte vrij was, maar dacht geen kans te maken als Nummer Zoveel op een wachtlijst. Toch werd de ruimte haar toegewezen, omdat haar activiteit gewenst bleek in de totale mix van wat er al was. Een teken van een gezond selectieproces.
Het restaureren gebeurt geheel volgens de regelen der kunst met de technieken en materialen van toen. Met name het gebruik van natuurlijke lijm maakt al het werk 'reversibel', een belangrijk vereiste. En gelukkig keert de trend waarbij antiek een tijdje helemaal uit was. Ook dat blijkt reversibel.
En het is zover: de houtvrouw is zelfstandig en ze kan ervan leven.
N.B.
Joost Overhoff