WG-Scan 9: Zeefdrukmakers

Zeefdrukmakers mag dan officieel gevestigd zijn aan de Marius Etceterastraat, WG-bewoners (en oase-bezoekende hondenuitlaters) kennen dit bedrijf eerder door de etalage aan de Pesthuislaan.

Kennen is een groot woord, want weinigen weten er het fijne van. Voor mijzelf althans was het geheel duister wat er zich afspeelt achter de met T-shirts behangen ramen, in het uitbouwtje van Paviljoen 1.

Je komt er via een tuinpaadje naast de hoofdingang.

Pas achter de façade blijkt het contrast tussen het weinig uitnodigende front en de werkelijkheid: iedereen is er welkom, je mag er zo binnenlopen.

Ik doe precies dat voor het maken van een afspraak en ben meteen getroffen door de prima sfeer die er heerst in de verrassend grote ruimtes. Zo ongeveer de helft van het personeelsbestand schudt me stralend de hand.

En om het personeel gaat het hier. Wie zijn zij?

In het logo van Zeefdrukmakers staat één van de k's treffend andersom. Ook de drukkers van Zeefdrukmakers liepen in hun leven niet helemaal, of helemaal niet, in de pas. Daarom zijn ze hier. Niet iedereen heeft nu eenmaal de pasvorm om gladjes door de zeef te gaan van de maatschappij. Daarom stromen ze niet door. Bij Zeefdrukmakers kunnen ze eerst eens beginnen met stralen, het stromen volgt dan hopelijk 'vanzelf'.

We ontmoeten Patricia, één van de vier werkbegeleiders van het bedrijf. Want een bedrijf is het wel degelijk. Ze maken echte dingen die echt worden verkocht.





Zeefdrukmakers hoort bij de groep 'Roads' waarin een reeks sociale initiatieven is gebundeld, zoals ook de fietsenmaker Recycle in De Hallen. Op diens beurt valt Roads weer onder de paraplu van Arkin, de organisatie voor Geestelijke GezondheidsZorg waarbij onder meer de Jellinek en Mentrum zijn aangesloten.

Mensen komen bij Zeefdrukmakers te werken via instanties als justitie, verslavingszorg en de psychiatrie. Nooit tegen hun zin. Sterker, écht willen is een vereiste. Bij zeefdrukken kan namelijk van alles misgaan.

Bij onze komst zijn ze net bezig met het afwerken van een partij sweaters die bij Recycle gaat worden verkocht. Op ieder kledingstuk is het woord 'fiets' gedrukt, de aaneengeschreven letters vormgegeven als een fietsketting. Bijna symbolisch: zeefdrukken gebeurt door een productieproces waarin iedere schakel perfect moet zijn. In principe zou je het meer kunnen automatiseren, maar voor dit doel moet het drukken juist zo ambachtelijk mogelijk blijven. Daarmee zijn de drukkers ieder verantwoordelijk voor een onderdeel van het geheel en maken zo samen iets moois.

De winst: voldoening, trots. En dat niet alleen. Het werk biedt structuur: op tijd komen, goed omgaan met anderen, je aan afspraken houden, dat is allemaal nodig voor een resultaat waar je trots op kan zijn.

In een gemiddelde week zijn er zo'n vijftig mensen aan het werk. Niet allemaal tegelijk en ook doen ze niet allemaal hetzelfde. Er is nog ander werk te doen dat in één moeite door een opleidend karakter heeft, zoals administratie, creatieve grafische vormgeving en verkoop.

Per jaar stromen zo'n acht à tien personeelsleden door naar regulier werk.

Patricia is nu zo'n drie jaar aan boord van het schip dat ooit van wal stak onder de naam Loenatix. Hoe leuk vindt ze haar werk eigenlijk? 'Vreselijk leuk'.

Zelf heeft ze een commerciële achtergrond, de andere begeleiders komen uit de grafische wereld en de zorg. Maar elk van hen moet van meerdere markten thuis zijn, waarvoor ze de nodige cursussen hebben gevolgd. Per dienst zijn er twee begeleiders paraat. Een hele klus. De sfeer is dan wel prima, maar na de kunst die zo te krijgen moet je 'm ook zo houden. En dat terwijl diverse problematieken zich geregeld verenigen in één persoon. Kortom, de taak je mensen zoveel mogelijk stressvrij te houden kan soms behoorlijk stressvol zijn. Ook omdat het drukwerk geen vrijblijvende hobby is. De klanten variëren van Booking.com via Wakker Dier tot festivals, die hun shirts niet meer willen als het feest voorbij is.

Eén festival is in elk geval doorlopend: het zeefdrukken zelf.